Dat de afgelopen dagen spannend waren, kon iedereen wel raden. Naast het wachten op de loopsheid en het plannen van de reis naar Zwitserland zit je toch ook ergens anders met je gedachtes.
De afgelopen maanden heb ik zoveel nieuwe mensen ontmoet en zoveel verschillende verhalen gehoord. Elk gezin was open, vriendelijk en vol goede ideeën over het opvoeden van een pup. Maar er komt een onvermijdelijk moment waarop je als fokker keuzes moet maken. Geloof me als ik zeg dat dit niet het leukste is. Je zou het liefste iedereen wel een lief tollertje willen geven, maar uiteindelijk gaat het om de pup.
Waar kan de pup het beste opgroeien tot een leuke, zelfverzekerde hond die voldoende aandacht en uitdaging krijgt? Dat is de vraag die ik mijzelf veel te vaak heb moeten stellen.
Ik heb uiteindelijk toch deze week knopen moeten doorhakken. Sommige gezinnen hadden een plekje op de wachtlijst gekregen en andere moesten op de reservelijst nog langer wachten. Anderen moest ik helaas deze dagen teleurstellen. Je kan als fokker bepaalde criteria opstellen, maar uiteindelijk gaat het toch om je gevoel. Je wilt een vertrouwensband met de pupkopers opbouwen, zodat je weet dat zij altijd naar je komen om raad te vragen. Daarnaast heb je als fokker natuurlijk een bepaalde visie. Wij zien de toller als een echt werkhondje en zouden dit in een stijgende lijn bij Nouka's pups willen zien. Daarom ook de combinatie tussen Nouka en Zaroki. We willen fanatieke, werklustige honden creëren die samen met de baas alles willen en kunnen ondernemen. Deze werklust zien we dan ook graag in de pupkopers terug.
Nu de spanning een beetje afneemt en we wachten op de eerste echo, kunnen we ons bij de keuzes neerleggen.
Voor de mensen die het slechte nieuws gehad hebben: Er wacht vast een prachtig hondje op jullie te wachten, al is het dan niet bij ons.
Voor de mensen op de (reserve-)wachtlijst staan: Wij weten ook hoe het is om te wachten op het verlossende mailtje. Laten we de natuur zijn gang gaan en genieten van de (gezonde?) spanning.