Het is lang stil geweest en daar was alle reden toe. De afgelopen tijd is alles in een stroomversnelling terecht gekomen. In de goede zin van het woord.
Na onze vakantie, rond 23 augustus, bleek Nouka weer loops. Dit hadden we rond deze tijd al verwacht dus onze eerste afspraak voor het prikken van de progesteron was op 31 augustus. de waardes bleken nog onder de 1microgram. Bij de vorige loopsheid steeg Nouka hara progesteron langzaam dus de volgende afspraak was 4 dagen later op een dinsdag. Tot onze verassing bleek ze die nacht geovuleerd te hebben, de progesteron stond op 6,8! In alle haast moesten we ons werk inlichten, boodschappen doen, reserveringen maken en natuurlijk onze vrienden in Zwitserland waarschuwen dat we eraan kwamen.
Na een lange rit van meer dan 12 uur was het moment van de eerste dekking daar. Nouka was er duidelijk klaar voor en voor dat we het wisten zat de eerste dekking er al weer op. De hondjes waren en beduidend rustig onder en het geheel verliep zonder gepiep dit keer. De dag daarna herhaalde het hele proces zich onder een avondzonnetje.
De tijd van het lange wachten was aangekomen. Persoonlijk viel mij dit veel zwaarder dan de vorige keer. Zeker omdat de vorige dekking niet gelukt was, ga je toch twijfelen. Tot mijn opluchting was Nouka in de derde week wat afgevallen (iets waar ze eerst aangekomen was). Dit zou er op kunnen wijzen dat ze meer energie verbruikte. Nog 1 week moeizaam de dagen wegkijken en op vrijdag 5 oktober was het zover: De 30ste draagdag en dus tijd voor de echo. Nog voordat de echokop op Nouka's buik terechtkwam zag je al twee vruchtjes zitten. Een spanning viel van onze schouders. Nouka was drachtig! De dierenarts telde beide hoornen drie keer na, volgens haar zou het een groot nest kunnen worden. Ze telde 8 vruchtjes. Natuurlijk kan er nog spraken zijn van resorberen of een dubbele telling, maar dat er pups zaten was duidelijk!
Met vlinders in onze buik (en Nouka misschien wel 8 puppies) verlieten we de praktijk.
De weken die erop volgde vlogen voorbij. Er werd een enorme boodschappenlijst gemaakt en spullen moesten verzameld worden. Ondertussen zagen we Nouka's buik groeien en werd ze stiekem een stuk luier dan we gewent waren. Zelfs het begrip 'bedelen' nam nieuwe proporties aan. We hielden ons strak aan het voedingsschema, maar ontkwamen niet aan de bedelende blikken.
De boeken werden weer opengeslagen en er werden voorbeeldfilmpjes gekeken om zo iedereen voor te bereiden op de grote dag. Ondanks alle kennis die we het afgelopen jaar hebben opgedaan blijft het toch spannend. Gelukkig hebben we daar nog dik drie weken voor en zullen nu nog van elk moment genieten.