Helaas hebben wij onze Moose op veel te jonge leeftijd moeten laten inslapen. Ze had een kort ziektebed ter gevolge van een te heftige infectie. We zijn gebroken door het verlies van onze dondersteen. Ze had een mooie toekomst kunnen hebben bij ons, maar het heeft niet zo mogen zijn.

​

​

​

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

​

​

​

​

​

​

​

Wie was Moose?

Moose wasonze trotse aanwinst. Zij en haar broertjes en zusjes zijn bij ons geboren op 5 november.

Moose was een brutaal pupje geweest in het nest, waardoor we dachten dat zij niet een goede combinatie met Nouka zou zijn. Echter zagen we dat Nouka haar bleef opzoeken en zelfs speeltjes en botjes bracht om mee te spelen. Zij was een van de laatste pups die nog bij haar mocht drinken (terwijl andere pups met 7 weken werden weggesnauwd). Ze reageert goed op Nouka en is conflict vermijdend. Daarom hebben we alsnog voor haar gekozen en tot de dag van vandaag hebben we daar geen spijt van.

​

Moose was een vrolijke pup die zeer sociaal is naar andere honden. Ze was niet angstig aangelegd en gaat snel op onderzoek uit.

Ze wist Nouka soms nog wel wat om de tuin te leiden, maar heeft wel groot ontzag voor haar. Nouka had natuurlijk wel het laatste woord.

​

Na de puppycursus zijn we begonnen aan jachttraining. Waarbij we ontdekte dat ze een passie met haar moeder deelde. ze vond werken fantastisch en ging graag uitdagingen aan, ondanks haar puperende karaktertje. Ze heeft grote stappen gemaakt in korte tijd en wilde na een jaar ook starten met de behendigheid. Zo snel klein aapje.

 

Ons sprookje met Moose eindigde geweldadig en snel:
Na een lange wandeling was Moose zondag en maandag moe, te moe voor ons. Dus een afspraak gemaakt voor dinsdag bij de dierenarts.

Dinsdag mochten we gelukkig snel komen. Ze at en dronk die dag inmiddels niet meer. Na een echo en bloedonderzoek bleek haar lever in gevaar. Icm haar klachten wilden we haar meteen laten opnemen. Dinsdagavond lag ze in het medisch centrum voor dieren in amsterdam. Daar werd ze in quarantaine gehouden op verdenking van leptospirose. Dit werd al snel bevestigd. Eigenlijk mag je hierbij niet op bezoek. Maar gezien haar toestand werden we gelukkig wel toegelaten.

​

Woensdag hadden we een consult met de internist. Haar nieren waren erg achteruit gegaan waren. Ze kreeg inmiddels veel vocht via een infuus en antibiotica. Die dag plaatste ze ook een katheter en werd er gestart met medicatie om vocht af te drijven in de hoop dat haar nieren weer wat gingen doen.
Helaas die avond geen vooruitgang en we mochten laat in de avond nog even op bezoek. Moose was moe maar kon nog een kleine kwispel geven. Al snel gingen haar oogjes weer dicht.

​

Donderdag kwam het slechte nieuws. Het vocht en de plas medicatie werken niet en het personeel deed al alles wat ze konden. Maar Moose plaste niet en haar nierfunctie was nog meer achteruit gegaan.
Er waren geen andere opties meer en de verwachting was dat ze met waardes er niet meer boven op kon komen.
Om 12:00 waren we bij haar en hebben haar geknuffeld, gekroeld, 1000 complimentjes gegeven en voor haar gezongen.
Ze is om 14:30 ingeslapen in onze armen.

​

Het is zo snel gegaan en de ziekte was zo agressief dat we, ondanks goed handelen van alle professionals, onze beste vriendin zijn verloren. Nouka is haar soulmate kwijt en wij onze vrolijke dondersteen. Ons liefste boefje. Onze moezel.

Rust zacht mooie Moose

​

​