Nu kunnen we eindelijk onszelf fokker noemen. Nouka heeft ons in de wolken gebracht waar we voorlopig nog lang niet uitkomen!
Wat een avontuur...
De afgelopen weken is Nouka's buik behoorlijk gaan groeien. In een week tijd was zij van een drukke spring-in-het-veld, naar een rustig hondje getransformeerd. De laatste week was echt afzien en ze was tevreden met 40 minuutjes wandelen per keer. Dit deden we dan wel twee keer op een dag om toch iets met conditie te doen. Het liefste lag ze toch de boel een beetje te observeren.
Op zondag 4 november leek de boel toch ineens op te schieten. We zaten op dag 60 en Nouka was er wel klaar mee. Vanaf 3:00 in de ochtend was ze onrustig. Liep veel heen en weer, zocht comfort bij ons of wilde naar buiten om te graven. We hebben de werpkist meermaals recht moeten trekken. Die dag begon ze ook te trillen, voorweeën. Dit was voor ons allemaal teken genoeg om alle spullen klaar te zetten. Een kistje met handschoenen, ontsmettingsmiddel, uitzuigerslangetjes en nog veel meer stonden klaar.
Nouka liet goed op zich wachten waardoor we de hele zondag in spanning zaten. Uiteindelijk ging iedereen om 22:30 maar richting bed, waarbij ik een matrasje in de woonkamer had liggen. Nog geen 2 uur laten zag ik de eerste wee. Daar zaten we dan, midden in de nacht, met zijn drieën om de werpkist heen.
De eerste pup liet zeker een uur op zich wachten. Dat was ook geen verassing met een reutje van 420 gram. prachtig in het vlies. Toen we het pupje voorhielden, begon Nouka meteen met het vlies stuk bijtten en de nageboorte opeten. Prachtig hoe het natuurlijk instinkt zo diep in een diertje gevestigd is. Het volgende half uur was Nouka druk bezig met het schoonmaken van haar eerste zoontje.
Het ventje had de weg goed vrijgemaakt want binnen het uur lagen er nog 2 pupjes te krijsen. Nouka kreeg het er maar druk mee. En wij ook. Nageboortes tellen, pupjes omschrijven en wegen.
Het hele feest duurde tot half zes in de ochtend. Het resultaat: 5 prachtige teefjes en 3 knappe reutjes.
Die 5 november leefde we op een roze wolkje, gepiep van die kleine mormeltjes en Nouka met een brede grijns in de werpkist. We hebben een lange weg belopen, maar het resultaat is het meer dan waard.